W większości współczesnych przypadków na świecy paschalnej znajduje się kilka wspólnych symboli: krzyż, greckie litery alfa i omega, rok oraz pięć ziarenek kadzidła. Krzyż jest najbardziej widocznym symbolem i najbardziej wyraźnie identyfikuje świecę jako paschał. Greckie litery alfa i omega symbolizują, że Bóg jest początkiem i końcem (z Księgi Objawienia).
Zastosowanie świecy paschalnej
Rok umieszczony na świecy to rok, w którym dana świeca jest używana, co symbolizuje Boga pośród obecnego zgromadzenia. Pięć ziarenek kadzidła (najczęściej czerwonego), które podczas Wigilii Paschalnej umieszcza się na świecy (czasami zamknięte w woskowych „gwoździach”), symbolizuje pięć ran Jezusa: trzy gwoździe, które przebiły Jego dłonie i stopy, włócznię wbitą w Jego bok oraz ciernie, którymi ukoronowano Jego głowę. Duża, biała świeca paschalna (wykonana z wosku pszczelego) zapalana jest w Wigilie Paschalną i ustawiana w centrum prezbiterium lub obok ambony. Świeca pozostaje zapalona na wszystkich nabożeństwach w okresie wielkanocnym, który kończy się w Niedzielę Zesłania Ducha Świętego (lub w niektórych tradycjach aż do Wniebowstąpienia, kiedy to jest gaszona tuż po Ewangelii). Po okresie wielkanocnym świeca paschał jest często umieszczana w pobliżu chrzcielnicy. Przed rokiem 1955 istniała możliwość poświęcenia chrzcielnicy w wigilię Zesłania Ducha Świętego i był to jedyny przypadek zapalania świecy paschalnej na nabożeństwach po Wniebowstąpieniu.
Biała świeca paschalna jest również zapalana i umieszczana przy trumnie lub urnie podczas nabożeństw pogrzebowych, takich jak Msza żałobna i Msza Requiem. Należy pamiętać, że raz zapalona świeca powinna płonąć aż do końca. Ma to oznaczać nadzieję zmartwychwstania, w której chrześcijanie są ochrzczeni.